Na zijn schooltijd was Johan direct aan de slag bij de lokale fabriek. Hij was echt iemand die met zijn handen wilde werken. School dat was niet echt zijn ding. Op de fiets naar zijn werk. Broodtrommeltje mee. Zo ging hij iedere dag fluitend heen.

Al vroeg kreeg hij verkering met Marie. Twee jaar jonger was zij. Ze kwam uit een dorp vlakbij. Toen Marie 21 werd trouwden ze met elkaar. Hij had een knus huisje kunnen kopen. Daar konden ze de komende 30 jaar wel samenwonen.
Marie was best een slimme meid. Ze kon heel goed rekenen. Na school is zij bij een administratiekantoor gaan werken. Totdat zij hun eerste kind, een dochter, kregen.

Toen stopte ze.

Johan was een loyale werknemer. Maakte in kleine stapjes promotie. Daarnaast verdiende hij wat geld als voetbaltrainer bij de lokale club. Marie werkte af en toe bij het lokale dorpshuis in de bediening. Die extra inkomsten konden ze goed gebruiken. Ze hadden inmiddels twee zonen erbij gekregen. En het leven is al duur genoeg.
Wisselen van werkgever, daar had Johan nooit over nagedacht. Hij ging er automatisch vanuit dat hij tot aan zijn pensioen bij de fabriek zou werken. Waar anders kon hij op zijn fiets naar zijn werk.

Maar tijden veranderen. De fabriek werd overgenomen door een buitenlandse partij. Een reorganisatie stond er aan te komen. Iedereen was gespannen. Staat mijn baan op het spel? Vroegen de werknemers zich af. Er kwam een periode van onzekerheid, angst en zorgen. Ook voor Johan.

Zijn kinderen studeerde inmiddels. Iets wat hij en Marie zelf nooit hebben gedaan. Maar dat kost wel het nodige. Een paar jaar terug hebben ze een grote verbouwing gedaan. Zodat de kinderen een eigen kamer kregen. Daarvoor hebben ze wel de hypotheek moeten verhogen. Nee nu werkeloos worden was geen optie….

Beste Johan, helaas moeten wij je melden dat wij voor een kandidaat hebben gekozen die meer ervaring heeft. De zoveelste afwijzing.

De eerste ronde van de reorganisatie had Johan overleeft, maar bij de tweede was hij aan de beurt. Een mooie oprotpremie heeft hij nog wel gekregen. Daarvan zijn ze met het hele gezin lekker op vakantie gegaan. De stress had een behoorlijke stempel achtergelaten. Nu was het tijd om even te ontspannen en relaxen.

Die baan komt er echt wel. Ik ben pas 50 jaar. Maar ondertussen is hij al bijna twee jaar aan het solliciteren.

Zonder succes.

Johan was wanhopig op zoek naar werk, maar hij werd keer op keer afgewezen vanwege zijn leeftijd en gebrek aan recente relevante werkervaring.
De tijd ging voorbij en Johan raakte steeds meer ontmoedigd. Hij voelde zich nutteloos en vroeg zich af wat de zin van zijn bestaan was. Hij had het gevoel dat hij niets te bieden had en dat niemand hem nodig had.

Op een dag kwam Johan in contact met een loopbaancoach. Hij was sceptisch, maar besloot het een kans te geven. De loopbaancoach, genaamd Lisa, luisterde naar Johan en begreep zijn frustratie en gevoelens van hopeloosheid. Lisa begon met het bespreken van Johan’s vaardigheden en ervaringen. Ze ontdekte dat hij veel meer te bieden had dan hij zich realiseerde.

Samen werkten ze aan het opstellen van een CV en sollicitatiebrieven die zijn vaardigheden en competenties benadrukten. Johan kreeg meer zelfvertrouwen en stuurde zijn sollicitaties met hernieuwde hoop. Na enkele weken kreeg hij een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek. Met de hulp van Lisa bereidde Johan zich grondig voor op het gesprek en wist hij indruk te maken op de werkgever.

Tot zijn grote vreugde werd Johan aangenomen. Het was misschien niet het werk dat hij had verwacht, maar het betaalde goed en bood uitdagingen die hem hielpen groeien en zich verder te ontwikkelen.

Johan was eindelijk weer aan het werk en voelde zich weer nuttig en waardevol.

Deze ervaring was een keerpunt voor Johan. Het hielp hem inzien dat zijn leeftijd geen belemmering was en dat hij nog steeds veel te bieden had. Hij leerde ook dat er altijd hoop is, zelfs in de moeilijkste tijden, en dat er mensen zijn die kunnen helpen en steunen.

Johan was zo dankbaar voor de hulp van Lisa dat hij besloot om anderen te helpen die in dezelfde situatie zaten. Hij begon vrijwilligerswerk te doen bij een lokale organisatie die werkzoekenden ondersteunt en deelde zijn verhaal om anderen te inspireren.

Johan’s verhaal is er een van doorzettingsvermogen, hoop en hulp. Het laat zien dat het nooit te laat is om een nieuwe start te maken. Dat er altijd mensen zijn die willen helpen. Met de juiste hulp en mindset kan iedereen zijn of haar dromen verwezenlijken en zichzelf opnieuw uitvinden, ongeacht hun leeftijd of achtergrond.